Serenae - Księżycowa Pani, najdelikatniejsza spośród Sześciu, a zarazem w swej subtelności jedna z najpotężniejszych bogiń. To za jej sprawą księżyc krąży po niebie i zmienia swe fazy. Jest panią nocy i wszystkiego, co niesie ze sobą jej mrok: tajemnicy, ukrycia, namiętności... Wszystko, co niewidoczne i nieuchwytne, jest w jej władzy.
Mówi się, iż darzy ona wielką miłością Iliosa, pana Słonecznej Tarczy, którego ściga od tysiącleci po nieboskłonie. Jednakże, przez swą cichość i skromność, nie odważyła się nigdy dotąd wyznać mu swych uczuć. To właśnie przez ową tajemną, niewyznaną miłość, Serenae najlepiej spośród wszystkich bogów rozumie tych, którzy tak jak ona, żyją w ciszy i ukryciu.
Przedstawienie i charakter[]
Serenae przedstawiana jest na ogół jako delikatnej budowy, młoda kobieta, przyodziana w długie, zwiewne szaty. Jej twarz zakryta jest zawsze jakimś woalem, bądź kapturem. W ręku trzyma na ogół pęk kwiatów maciejki, rzadziej księżyc. Często przedstawiana jest, stojąc boso na owym srebrnym sierpie. Wiele jej przedstawień ukazuje ją także w dynamicznych pozach tanecznych, z szatami uwodzicielsko zsuwającymi się z jej ciała (przy czym, jakkolwiek obnażona by nie była, nigdy nie widać pełni jej twarzy, zawsze przysłoniętej, choćby "przypadkowo" włosami, woalem, lub gałęziami). Na niektórych rzeźbach jej uszy bywają szpiczaste, niczym u elfów, i driad, jednakże nie jest to regułą.
Jest boginią skrytą i wrażliwą. Nie lubi ludzi dumnych i głośnych, lecz z chęcią pochyli się nad każdym, kto w ciszy i szczerości serca poszukuje jej rady. Łatwo ją wzruszyć - doceni każdego, kogo emocje są silne i czyste. Jednakże także złodzieje i oszuści mogą liczyć na jej wsparcie. Serenae ceni sobie bowiem wszystkich tych, którzy działają w ukryciu. Gardzi siłą fizyczną, lecz wspiera tych, którzy czerpią swą moc z innych źródeł i używają jej w skrytości. Jest zatem patronką dla różnorakich spirytualistów, magów, iluzjonistów, a także dla szpiegów, kanciarzy i złodziejaszków. Na jej wsparcie może liczyć także każdy, pragnący uwieść ukochanego. Serenae darzy szczególnymi względami tych, którzy kochają, lub pożądają. Lubi też kwiaty (jak i wszystko, co cykliczne, bądź delikatne). Zwykło się mówić, iż każdy, kto wręcza kwiaty ukochanej osobie, składa nieświadomie drobną ofiarę dla Księżycowej Pani.
Wyznawcy i ośrodki kultu[]
Serenae jest boginią szczególnie czczoną przez młodzież na wydaniu. Każda marząca o dobrym, kochającym mężu panna regularnie składa jej ofiary. Każdy zakochany młodzieniec prosi ją o radę i wsparcie, w próbach uwiedzenia obiektu westchnień. Zwykło się także wierzyć, iż to wola bogini kontroluje miesięczny cykl życia kobiet, a także wpływa na płodność, czy pożądliwość u obu płci. Nic więc dziwnego, że wiele wiejskich znachorek i czarownic, a także kurtyzan i amantów oddaje jej cześć.
Modły do niej składają również szpiedzy i złodzieje, modlący się o wsparcie i ochronę ich siatek iluzji, kłamstw i podstępów, tak potrzebnych im do przeżycia. I nie ważna jest intencja. Serenae wesprze każdego kłamcę, uciekiniera i uchodźcę tak długo, jak będzie zachowywał jej cnoty, takie jak cichość i skromność.
Mając władzę nad wszystkim co skryte i niewidzialne, Serenae jest także często proszona o wsparcie przez różnorakich czarowników i spirytualistów. Każdy, kto korzysta z mocy nadprzyrodzonych, kierując się przy tym bardziej intuicją i emocjami, niż akademicką wiedzą, może liczyć na jej pomoc.
Szeroka rozpiętość domeny Serenae, jak również jej księżycowa symbolika często sprawiają, iż Dolończycy błędnie utożsamiają ją z elficką Trójboginią. I choć rzeczywiście, ma ona wiele wspólnych cech z Nelvenyą, choć w Gevennien ołtarze poświęcone zarówno jednej jak i drugiej leżą nieraz w tych samych świątyniach, to jednak są to dwie zupełnie inne wiary.
Istnieje tylko jeden naprawdę duży klasztor, poświęcony Serenae. Znajduje się on właśnie w księstwie Gevennien. Jednakże praktycznie w każdym mieście, w każdej wsi, można znaleźć poświęcone jej kapliczki - na ogół skryte, w cieniu innych budynków, bądź na odludziu, wśród ciemnych gajów. Ołtarzyki postawione ku jej czci można znaleźć też w wielu prywatnych pokojach, czy w zamtuzach. Co istotne, większość rytuałów poświęconych Serenae odbywa się w ciszy, głośne obrzędy są w jej świątyniach niezwykłą rzadkością. Jednocześnie częstą formą oddawania jej czci jest taniec.